Współcześnie kryzys jest pojęciem bardzo szerokim i bogatszym w różnorodne znaczenia. Pod tym terminem najczęściej ludzie rozumieją własne, osobiste niepowodzenia i trudności, punkty zwrotne w ich życiu na lepsze lub na gorsze, znaczące emocjonalne zdarzenia w ich życiu lub radykalną zmianę ich statusu materialnego, społecznego, rodzinnego. W mediach natomiast słowo to jest używane w kontekście stosunków międzynarodowych, stosunków społecznych, politycznych, gospodarczych.

Człowiek o przeciętnych kompetencjach społecznych i emocjonalnych najczęściej sam potrafi skutecznie poradzić sobie z trudnymi sytuacjami przy użyciu prostych metod i mechanizmów obronnych. Inaczej jest w przypadku kryzysu, czyli sytuacji pojawiającej się nagle, nieoczekiwanie i najczęściej dotykającej jednocześnie wielu sfer naszego życia. Kryzys jest zdarzeniem, które może dotknąć każdego. Praktycznie w przeciągu swojego życia człowiek przeżywa wiele momentów kryzysowych mających związek na przykład z jego rozwojem, wzrostem, życiem rodzinnym lub zawodowym. 

R.K. James i B.E. Gilliland wyodrębniają za L. M.Brammerem cztery obszary kryzysów, z którymi styka się człowiek. Są to kryzysy rozwojowe, sytuacyjne, egzystencjalne oraz środowiskowe. Kryzysy rozwojowe to te które zachodzą w toku normalnego rozwoju i życia człowieka. Do nich zalicza się reakcję na zmianę środowiska szkolnego, urodzenie dziecka, przejście na emeryturę, zmianę miejsca pracy. Kryzysy sytuacyjne pojawiają się na skutek nadzwyczajnych zdarzeń, których nie jesteśmy w stanie przewidzieć lub kontrolować, przykładem są tu wypadki, utrata pracy, nagła choroba, śmierć. Istotną cechą tego rodzaju kryzysów jest ich przypadkowość, nagłość. Kryzysy egzystencjalne łączy się z takimi pojęciami jak sens życia, wiara, niezależność, autonomia, moralność, przemijanie, hierarchia wartości. Kryzysy tego rodzaju pojawiają się najczęściej u ludzi starszych, czy też u ludzi wierzących. Ostatni rodzaj kryzysu to kryzysy środowiskowe, które są konsekwencją katastrof, kataklizmów, konfliktów zbrojnych, kłopotów gospodarczych.

Ogrom, skala i wszechobecność tych czynników powoduje, że każdy współczesny człowiek w większym lub mniejszym stopniu doświadcza na sobie ich negatywnych skutków z którym najczęściej sam nie jest w stanie sobie poradzić. Istnieje więc konieczność stworzenia skutecznego systemu pomocy ofiarom tych zjawisk. System ten powinien funkcjonować na kilku poziomach - globalnym, kontynentalnym, państwowym, lokalnym, a dzięki uregulowaniom prawnym tworzyć właściwe struktury, procedury, zadania umożliwiające niesienie pomocy wszystkim ofiarom. 

Jednym z elementów tego systemu pomocy ofiarom jest interwencja kryzysowa. 
 

Bibliografia:

J. Tokarski, Słownik wyrazów obcych, Warszawa 1980.
W. Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem, Warszawa 2000.
W. Badura-Madej, Wybrane zagadnienia interwencji kryzysowej, Katowice 1999.
J. L. Greenstone, S.C.Leviton, Interwencja kryzysowa, Gdańsk 2004.
R. K. James, B.E Gilliland, Strategie interwencji kryzysowej: pomoc poprzedzająca terapię, Warszawa 2005.
K. Sarzała, Narodziny interwencji kryzysowej, Niebieska Linia, 2006.